Η οξεία λαρυγγίτιδα είναι ένα από τα συνηθέστερα επείγοντα περιστατικά της παιδικής ηλικίας. Στη διεθνή βιβλιογραφία χρησιμοποιείται ο όρος croup.
Σχεδόν ποτέ δεν εμφανίζεται σε βρέφη<3 μηνών και σε εφήβους.
Η νόσος παρουσιάζει έξαρση τους φθινοπωρινούς μήνες και στην αρχή του χειμώνα, ενώ μεμονωμένα περιστατικά εμφανίζονται σε όλη τη διάρκεια του χρόνου
Χαρακτηριστική είναι η αιφνίδια έναρξη, ο θορυβώδης χαρακτήρας των συμπτωμάτων και η ταχεία εξέλιξη
Πρόκειται για ιογενή λοίμωξη του λάρυγγα που χαρακτηρίζεται από έντονο χαρακτηριστικό υλακώδη βήχα, βραχνάδα, και πιθανόν εισπνευστικό σιγμό και δύσπνοια.
Στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν προηγηθεί συμπτώματα λοίμωξης από το ανώτερο αναπνευστικό (χαμηλός πυρετός, ρινική συμφόρηση ή καταρροή, βήχας)
Αντιμετώπιση στο σπίτι
Καταρχήν δεν αγχωνόμαστε και δεν μεταδίδουμε το άγχος μας στο παιδί. Είναι ήδη αρκετά στρεσαρισμένο από αυτό που βιώνει
Εισπνοή υδρατμών
Παλαιότερα η χρήση των υδρατμών ήταν ο κύριος άξονας της θεραπείας. Η δράση τους συνίσταται στην υγροποίηση των εκκρίσεων των αεραγωγών, πρόσφατα πάντως βιβλιογραφικά δεδομένα αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.
Ψυχρός αέρας
Με την έκθεση του παιδιού σε ψυχρό ατμοσφαιρικό αέρα αναφέρεται βελτίωση των συμπτωμάτων, χωρίς να υπάρχουν μελέτες που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα της μεθόδου
Κορτιζόνη
Η χρήση κορτιζόνης είναι η πλέον τεκμηριωμένη και αποτελεί ρουτίνα στην αντιμετώπιση παιδιών με λαρυγγίτιδα. Χορηγείται συνήθως δεξαμεθαζόνη (drops soldesanil, sir dexamethasone) με μικρότερη δόση χορήγησης 15mg/kg
Νεφελοποιητής
Το καλύτερο δοσολογικό σχήμα για τη λαρυγγίτιδα είναι νεφελοποιημενη βουδεσονίδη 2mg (μαζί με φυσιολογικό ορό). Η δράση του φαρμάκου εμφανίζεται σε διάστημα από 30 λεπτά έως 2 ώρες, με pick της δράσης στις 12 με 24 ώρες
Ενδείξεις νοσοκομειακής αντιμετώπισης
* Βρέφη ηλικίας <12 μηνών, ειδικά αν υπάρχει ιστορικό προωρότητας
* Κυάνωση του παιδιού
* Αποτυχία βελτίωσης των συμπτωμάτων
* Σιγμός στην εισπνοή, σε ηρεμία